Ağlayan Çocuğun Hikayesi

1980 yılında İngiltere de bir hayli gözde olan ve İtalyan ressam Bruno Amadio tarafından yapılan bir tablodur.
Biz onu Avrupa yakasında ki Burhanın tablosu olarak tanıyoruz. 4 eylül 1985 tarihli bir İngiliz gazetesine konuşan itfaiyecinin, yangın çıkan evlerde çok sayıda yanmamış, ağlayan çocuk tablosu buldukları söylendi.

Ayrıca hiçbir itfaiye görevlisinin bu tabloları kendi evlerine, sokmak dahi istemedikleri söylendi.
Bu ve benzeri haberleri çoğu gazete, ilerleyen aylarda da sürdürdüler.

Eylül 1985 tarihinde aynı İngiliz gazetesinde bir haber yayınlanır.
Bir çiftin güney kasabalarının birinde evleri yanmıştır.

İtfaiyecilerden biri gazeteye bir açıklama yaparak, enkaza dönen evde hasar görmemiş bir ağlayan çocuk tablosu bulduklarını bildirir.
Tüm halk bu olaydan sonra, evlerindeki tüm Ağlayan Çocuk tablolarını yok etmeye başladırlar.
Evde Ağlayan Çocuk tablosu var ise, o eve lanetli olarak baktılar. Tüm bu olaylardan sonra gazetenin editörü halka, şu çağrıda bulunur;
Editör:

– Evinizde asılı Ağlayan Çocuk resmi hakkında endişeleriniz varsa, hemen bize gönderin, biz sizin için onu yok edelim!

Böylece 1985 yılının cadılar bayramı günü, gazete lanet olarak kabul edilen Ağlayan Çocuk resimlerini, yakarak büyük bir gösteri düzenler.
Yaklaşık 2500 Ağlayan çocuk kopyası yok edilir.

Bu arada korku filmlerine denk, çeşitli senaryolar üretilmiştir. Ressam tablodaki çocukları kaçırıyor, resimlerinin gerçekçi olması için onlara eziyet edip, en korkmuş hallerini resmediyordu.

Mavi gözlü çocuk portresi yapıldıktan kısa bir süre sonra, yetimhaneden çıkan bir yangında dolayı hayatını kaybetmiş. Bu yangın yüzünden, yetim çocuk ama onun ruhu tablonun içine hapsolmuş ve huzura erememişti. İşte bu yüzden huzura erebilmek için bulunduğu evleri yakıyor ve huzura ulaşmaya çalışıyordu. Lanet ten kurtulmak içinde teoriler üretilmişti. Örneğin;

Ağlayan Çocuk ve Ağlayan Kız resimlerini, birlikte ve yan yana duvarlarına asanlar, felaketlerden kurtuldukları gibi, iyi şansa da sahip olacaklardı.