Bölüm 15

Adam, boğayla yüzleşirken göğsünden yaralandı ve Randa onu ölmemesi için dua ederek en yakın doktora götürdü. Yarının büyüklüğünü fark etti ve odanın sonunda durdu. Doktor, ona yaklaşmasını işaret etti.

Doktor: "Gerekli malzemeleri getirene kadar buraya elinle bastır."

Adam'ın yüzü solgunlaşmıştı ama hala konuşabiliyordu. Randa'nın ellerinin titrediğini fark edince,

Adam: "Benden korkma, burada sana zarar veremem."

Randa: "Şimdi sus, konuşmanın sırası değil."

Doktor geri geldi, elinde bir tepsi dolusu aletle ve Randa'nın elini çekti. Yarayı tedavi etmeye başladı. Randa uzakta duruyordu.

Doktor: "Bu yarayı aldığında neredeydin?"

Randa: "Boğadan olduğunu nasıl anladınız?"

Doktor gülümseyerek: "Bu tür yaraları çok gördüm. Kocanız şanslıymış, hayatta kalmış."

Adam: "Profesyonel değilim, bu bir kazaydı."

Adam, konuşmanın onu yorduğunu hissetti ve gözlerini kapadı. Randa, doktorun boğayla olan kazayı açıklamasına devam etti.

Doktor: "Onların sorumsuzluklarının bedelini ödemelerine izin vermeliydiniz."

Son dikişi atarken,

Doktor: "Yapabileceğim her şeyi yaptım, ancak yaranın yeniden açılmaması için dikkatli olmalısınız."

Adam kalkmaya çalıştı ama başaramadı.

Doktor: "Çok kan kaybettiniz, kan nakline ihtiyacınız var."

Randa: "Burada kan nakli yapabilir misiniz?" diye sordu.

Doktor: "Cihazım var ama uygun kan yok. Kan grubunuzu biliyor musunuz?" diye sordu Adam'a.

Adam, bilincini kaybetmemek için mücadele ederken,

Adam: "A negatif."

Doktor: "Bu nadir bir grup, burada bulamayabiliriz. Ana hastaneye gitmeniz gerekecek."

Randa ne konuşabildi ne de hareket edebildi, ama sonunda,

Randa: "Ben de A negatifim."

Adam ve doktor birbirlerine baktı, doktor sordu,

Doktor: "Emin misiniz?"

Randa: "Evet, eminim." (İlk akşam yemeğinde Adam'ın ona nadir bir uyum olduğunu söylediği günü hatırladı.)

Randa: "Yakın zamanda testler yaptırdım, kanım tamamen sağlıklı. Kan naklini hemen yapalım."

Doktor: "Sorun yok."

Adam'ın gözleri Randa'ya odaklanmıştı ama anlamı belirsizdi.

Adam: "Bunu yapmak zorunda değilsin."

Randa: "Bu gerekli."

Randa bir sandalyeye oturdu ve kanının Adam'a aktığını izledi. İçinden bir parçasının Adam'a gittiğini hissetti.

Adam: "Sana çok şey borçluyum, Randa. Senin ısrarın olmasaydı burada olamazdım."

Randa'nın istediği son şey minnettarlıktı, ama bu, Adam'dan alacağı tek şeydi.

Randa: "Bunu herkes için yapardım. Şansımıza kan gruplarımız uyumlu." (duygusuz bir tonla söyledi.)

Adam: "Doktorum, kan gruplarımızın uyumlu olmasının milyonda bir şans olduğunu söylemişti."

Randa: "Bunu biliyor muydun?"

Adam: "Evet, kesinlikle. Test sonuçlarını aldığımı unutma."

Doktor, geceyi klinikte geçirmelerini önerdi, ancak Adam reddetti.

Adam: "Kendi yatağımda uyumayı tercih ederim. Telefonunuzu kullanabilir miyim? Telefonumun şarjı bitti, yolculuğu ayarlamam gerekiyor."

Randa: "Ben sürebilirim, eve varana kadar."

Adam: "Sürüş mü diyorsun?"

Randa: "Seni buraya getirdim, değil mi?"

Adam: "Bu senin yeteneğinden değil, şansımızdandı. Akrama'yı arayacağım, gelip bizi alacak."

Randa sustu çünkü Adam'ın kararını değiştiremeyeceğini biliyordu.

Ayrılmadan önce doktor, Adam'a özel doktorunu görmesini ve yaranın yeniden açılmaması için dikkatli olmasını tavsiye etti. Adam, arabaya kendi başına binmek için yardımı reddetti.

Yol boyunca Adam nadiren konuştu ama Randa, her tümsekten geçerken Adam'ın acısını hissedebiliyordu.

Gece geç saatlerde eve vardılar. Adam, merdivenleri çıkamayacak kadar zayıf düştü ve yardım etmelerine izin verdi. Yardım edenleri hemen gönderdi ve odasına doğru yürüdü. Randa korkuyla onu takip etti.

Randa: "Birisi bana kibirimin yersiz olduğunu söyledi. O kişiyi tanıyor musun?"

Elbette Adam'ı kastediyordu çünkü yardıma ihtiyacı varken yardımı reddetmişti.

Adam: "Hasta değilim ve bunu iki veya üç gün içinde sana kanıtlayacağım."

Randa: "İki gün mü? Bu cömertlik çok değil mi? Peki, doktorun ne diyor?"

Adam: "Danışmanım, yöneticim değil. Durumumu ondan daha iyi biliyorum."

Randa: "Tabii ki. Her şeyi biliyorsun."

Randa, tonunu değiştirdi çünkü onu kızdırdığını biliyordu.

Randa: "Şimdi dinlen en azından. Akşam yemeğini buraya getireceğim, eğer yemek istersen."

Adam: "Bu kadar ilgi neden... Ah, unuttum, bunu başkası için de yapardın. Evet, yemek istiyorum, hızla iyileşmem lazım."

Randa, akşam yemeğini istedi ve çok aç olduğunu fark etti. Yemeği bitirdiler, Adam banyoya girdi ve yarım saat sonra yorgun bir şekilde çıktı.

Randa, konuşmadan bir ağrı kesici getirdi ve yanına koydu. Sonra kendisi de banyoya girdi. Çıktığında Adam'ın uyuduğunu gördü.

Yanına gidip ona baktı. Elini uzatıp saçlarına dokundu ve yüzünde gezdirdi. Adam'a karşı duygularını tanımlayamadı, ama onu deli gibi sevdiğini fark etti.

Ertesi sabah Adam, kahvaltıya indi ve fabrikaya gideceğini söyledi.

Randa: "Akrama seninle gelip sürsün."

Adam: "Ben iyiyim ve kendim sürebilirim."

Randa sustu, ne diyeceğini bilemedi.

Randa: "Öğle yemeğine geri dönecek misin?"

Adam: "Sanmıyorum, çok işim var. Birkaç gündür yoktum."

Onu bıraktı ve gitti. Ona dikkat etmesini söylemek istedi ama son anda sustu.

Gün uzun ve sıkıcı geçti. Ne yapacağını bilemedi. Çok sevindi ki Amal arayıp Adam'ın sağlığını sordu.

Randa: "İşe gitti, inanabiliyor musun?"

Amal: "Aptalca ama doktorunun yarayı kontrol etmesine izin vermelisin."

Randa: "O beni hiç dinler mi?" (Amal, Randa'nın sesindeki üzüntüyü fark etti.)

Amal: "İyi misin, Randa?"

Randa: "İyiyim, sadece sıcaktan bunaldım."

Amal: "Bir ay içinde hava düzelir."

Bir ay boyunca neler olabileceğini düşünüyordu. Ertesi gün ne olacağını bile bilmezken bir ay nasıl geçerdi?

Amal, telefonunu kapattıktan sonra Randa kendini boşlukta hissetti. Aniden dışarı çıkmaya karar verdi. Giyindi ve garajdan bir araba aldı.

Ona itiraz eden Akrama dedi:

Akrama: "Mühendis Adam bana bu konuda bir şey söylemedi."

Randa: "Adam'ın arabasını kullanmamdan itirazı olur mu? Hemen anahtarları ver."

Gerçekten de Randa dışarı çıktı ve etrafı izleyerek dolaştı. Bir alışveriş bölgesinde durdu ve mağazalara göz atmaya başladı.

Şans eseri, orada dolaşan Omar'la karşılaştı.

Randa: "Omar, nasılsın? Sally nerede?"

Omar: "Başka işleri var, ya Adam?"

Randa: "İş yerinde."

Omar: "Seni bir içkiye davet edebilir miyim? Biraz konuşmak istiyorum, lütfen konuşmaya ihtiyacım var."

Randa tereddüt etti ama onun ne kadar ihtiyacı olduğunu fark etti ve kabul etti. Küçük bir restorana girdiler ve Omar doğrudan konuya girdi.

Omar: "Ne yapacağımı bilmiyorum. Ona üç kez evlenme teklif ettim ve hala cevap vermedi."

Randa: "Üzgünüm, sana nasıl yardımcı olacağımı bilmiyorum."

Omar: "Sen bir kadınsın, onun ne düşündüğünü veya nasıl hareket et

mem gerektiğini anlarsın."

Randa düşündü, "Evet, ne düşündüğünü biliyorum. Kocamı elimden almak istiyor." Ama bunu söyleyemezdi.

Randa: "Ben ve Sally farklıyız ve ne düşündüğünü bilemem. Ona belirli bir tarih ver, bu tarihe kadar cevap ver demiş miydin?"

Omar: "Evet, söyledim."

Randa: "Belki de sert değildin. Belirli bir tarih belirle ve buna uy."

Omar: "Belki de acele etmekle suçlayacak."

Randa: "Belki de seni kaybetmekten korktuğu için kabul eder." Bir süre sustu ve ekledi, "Ailenin bu konudaki görüşü nedir?"

Omar: "Ailem mi? Bu konunun onlarla ne ilgisi var? Önce onun cevabını öğrenmeliyim."

Bir süre oturdular ve sonra Randa ayrılmak istedi. Omar'ın sadece konuşmaya ihtiyacı vardı.

Bir süre daha yürüdü ve sonra eve gitmeye karar verdi. Yolda fabrikaya uğramayı düşündü. Arabayla giderken dalmıştı ve aniden önünde bir araba gördü.

Frenlere hızla bastı ve araba dönmeye başladı. Diğer arabanın ona çarptığını ve camın kırıldığını duydu. Duyduğu son şey buydu.