الجزء 47
"فى بيت الجارحى .
زين بقلق : ها خير يا ميرا ؟!
ميرا بجديه : احم .. متقلقش يا اونكل ... ضغطها مرفوع شويه بس... بلاش توتر حواليها ولا حد يزعلها .
( ليليان بصت لميرا وضغطت على ايديها ... ميرا انقذتها من كدبه اللى كدبتها ... زين لو كان عرف ان ليليان بتمثل التعب هايخاصمها ويزعل منها... هو اكرة ما عندة ان ليليان تتعب او يحصلها حاجة ... وهى زعلت من نفسها علشان هو مخضوض عليها ..بس تعمل ايه لو مكنتش كدبت كان زين عاقب عز على طوله لسان ).
عز بخوف وصوته كله قلق : ماما انتى كويسه ولا لسه تعبانه .
ليليان : اه كويسه ... بس محتاجة انام .
زين : يالا كل واحد على اوضته ... خلوا امكوا تنام وترتاح .
( كلهم باسوا جبين امهم وايديها وكلهم خرجوا وسابوها مع زينها لوحدها ).
زين قرب من ليليان : مالك يا ليليان ... تعبتى فاجاه كدة .
ليليان : مفيش بس محتاجة انام .... حسيت بصداع .. يمكن علشان اليوم كان مجهد ومتعب بس .
زين باس جبينها : طيب نامى ... وانا هانزل اشوف عز .
ليليان بفزع : لا ....عز لا يا زين ... خلاص هو غلط وحس بغلطه .. وانا هابقا افهمه بعدين .
زين مستغرب من فزعها : مالك يا ليليان ... هو انا هاعمل ايه فى عز .. انا نازل اطمن عليه ... اشوفه نام فين ؟.
ليليان : انا اسفه يا حبيبى ....والله ما اقصد... معلش اعذرنى انا اعصابى متوترة اوى انهاردة .
زين بابتسامه : ولا يهمك ...نامى يا قلبى .
( ليليان نامت وزين يدور على عز ولقى قاعد فى التراس مغمض عينيه )
زين : دة على اساس ايه .... بتعاقبنى ان اخدت اوضتك مثلا .
عز مغمض عيونه : اه .
زين ضربه على وشه براحه : قوم ياله واتلم وخلى ليلتك تعدى .
عز : عاوز ايه منى يا بوب .
زين : بوب !!!! والله انت عاوز تتربى من جديد ...قوم .
عز: ادينا قومنا اهو ... هاتنومنى فين ؟.
زين : مع ادهم ... هو اكتر واحد بيستحملك .
عز : عارف ليه .. طب قولى ليه فيه كيميا ما بينا .
زين :. ليه يا نجيب عصرك وزمانك ... علشان احنا الاتنين شبه بعض ... طبعا مقصدش ف الشكل... انا اجمل طبعا .. انا اقصد ف الطبع .
ادهم ضرب عز على قفا : بقا انت يا معفن اجمل منى انا ... وانا اللى قلبى واجعنى عليك وقولت اجاى اشوفك متنيل فين ... خليك نايم هنا بقا يا طعم يا جميل .
عز : عجبك كدة يا زين باشا يضربنى فى وجودك ...والله مش عاوز ارد عليه علشان انت بس واقف .
زين : لا رد .
عز : ها بتقول ايه؟.
زين : بقولك رد عليه .
عز : طيب يالا بينا يا ادهوم ننام .. علشان بابا بيوزنى عليك .
ادهم : يالا ياخويا .. يالا .
( ادهم اخد زين ودخلوا يناموا .. وزين ابتسم على عز وطوله لسانه .. هو وادهم فعلا شبه بعض فى طوله لسان طالعين لمراد الالفى روحهم خفيفه زيه ...زين طلع ينام اليوم فعلا كان مجهد ومتعب واحداثه كتير .. لسه بيروح فى النوم ... فاق على صوت رنه موبايله ).
زين : الو .
مجهول : زين باشا .. فى خبر لازم اقولك عليه ؟.
زين : خير ؟.
مجهول : الراجل اللى كلفتنا نراقبه ... اضرب بالرصاص وفى بيته واتحول على المستشفى .
زين بصدمه : ايه .. احمد .... وانتو كنتو فين ؟... دة انا هاطلع عينكوا يا كلاب لما اجيلكو... اقفل انا جاى .
( زين قام براحه من جنب ليليان ولبس هدومه ونزل راح على اوضه مراد وخبط عليه واستنى لما مراد فتح ... دايما زين بيعامل ولادة كانهم رجاله وليهم خصوصيتهم ..).
مراد : بابا؟ .. ماما كويسه !.
زين : اه كويسه .... بسرعه البس عاوز اسافر السويس وعاوزك معايا ومش وقت اسئله .
مراد : ثوانى بس البس واحصلك .
زين : هاستناك تحت .
( مراد دخل لاوضته وزين راح على اوضه ميرا .).
ميرا : خير يا اونكل ...عمتو تعبت تانى .
زين : لا هى نايمه بس كنت عاوزك تطلعى تنامى جنبها علشان انا هامشى ومش عاوز اسيبها لوحدها .
ميرا: دلوقتى !!!! حضرتك هاتمشى تروح فين ؟.
زين : مشكله ... مشكله فى مصنع هاحلها واجاى ... اطلعى نامى جنبها .
( زين نزل ومراد لسه بيطلع من الاوضه لقى ميرا طالعه جناح زين وليليان ).
مراد : انتى يا حلوة ... رايحة فين كدة ؟.
ميرا لفت بخضه : اوووف .... هو انت ايه ....كل مرة تخضى كدة .
مراد بسخريه : سلامتك من الخضه يا جميله الجميلات .... رايحة فين .. دة جناح بابا ومينفعش تدخليه .
ميرا بتحدى : لو قولتلك ان اونكل زين بنفسه هو اللى طلب منى اروح انام جنب عمتو ..
مراد : امممم اونكل زين وعمتو ... اااااه ... والله قواعد البيت بدأت تتغير من يوم ماجيتى .. اطلعى ياشاطرة ومتتأمليش كتير انك تعيشى هنا .
( ميرا لسه هاترد عليه لقته عطاها ضهرة ومشى بكل كبرياء وكأنه مقالش حاجة ... نفخت بضيق واتعصبت ).
ميرا بصوت واطى : الله يحرق دمك زى ما حرقت دمى .
*****************
فى الطريق من القاهرة للسويس .
مراد : لسه بردوا مش عاوز تحكيلى فى ايه ؟.
زين : عمك احمد ... الراجل اللى كان جايب ميرا امبارح .
مراد : ماله ؟.
زين : فى المستشفى ... واخد طلقه فى صدرة .
مراد : اه واللى عمل كدة يوسف اللى كنت بتحكو عن امبارح .
زين بصله : اه ... هو .. عرفت ازاى ... معلش نسيت انك مخابرات .
مراد بابتسامه : شغلتى بقا ان ادقق فى ادق التفاصيل .
زين : مش عاوز حد يعرف بالموضوع حتى ميرا .. ممكن .
مراد : وانا مالى بيها ... وبعدين انت عارف كويس ان مبتكلمش كتير .
( زين ومراد ابنه وصلوا السويس وسألوا فى المستشفى على احمد ... وطلعوا لقوا مراته وبناته الاتنين بيعيطوا ).
زين : احم .. السلام عليكم.
مرات احمد رفعت وشها : وعليكم السلام .. نعم ؟.
زين : انا زين الجارحى .. قريب احمد.
مرات احمد : عرفتك انت بشمهندس زين جوز ليليان عمه ميرا.
زين : ايوا ... عرفت باللى جرى.. احمد فين ؟.
مرات احمد بحزن : لسه خارج من العمليه والدكاترة بيقولوا ادعوله .
زين : ولا تقلقى ... احمد راجل وهايطلع منها على خير ... انا هاكلم الدكتور لو احتاج انقله مستشفى برة مصر هاعملها .. متخافيش انا معاكوا .
مرات احمد : شكرا يا بشمهندس كتر خيرك ... احمد كان بيحبك اوى .
زين : وانا كمان كنت بعتبرة اخويا .. بس الدنيا تلاهى .
(مراد الجارحى اتدخل فى كلام وطبيعه عمله طغت عليه ).
مراد : احم هو ايه اللى حصل بالظبط .
(مرات احمد انهارت بالعياط تانى اول ما افتكرت اللى حصل .. وزين بص على بنات احمد لقاهم صغيرين ).
زين : امال انتو اسمكوا ايه ؟.
مرات احمد بصوت مبحوح : نورين ونوران ..تؤام هما فى اعدادى .
زين : مشاء الله ... ممكن اطلب منكوا طلب لو تعرفوا اسم الدكتور اللى بيعالج بابا تروحوا تنادوا لانى معرفش حاجة هنا .
نورين : حاضر..يالا يا نوران .
( مراد استنى لما البنات مشيوا وسأل السؤال تانى على مرات احمد وحكت كل حاجة ليهم ).
زين بعصبيه : واقسم بالله ما هارحمه .
مراد : اهدى يا بابا .. هو بدء يغلط .. وهايقع ... انا عاوزو يجيب اخرة .
( نورين ونوران بنات احمد جابوا الدكتور وجم ).
الدكتور : خير يا افندم ..حضرتك طلبتنى .
زين : ايوة حاله الاستاذ احمد ايه ؟!.
الدكتور : الحمد لله عدينا اكتر مرحله خطر وهو دلوقتى فى العنايه المركزة والصبح انشاء الله هايفوق .
زين : طيب انا كنت عاوز اول لما يبدء يفوق انقله مستشفى فى القاهرة .
الدكتور : مفيش مشكله بس يقوم بالسلامه الاول .. عن اذنكوا .
زين : مراد روح مع المدام البيت ؟.
مرات احمد : ليه يابشمهندس زين ؟.... انا لايمكن اسيب احمد .
زين : انا عاوزك تلموا هدومكوا وكل حاجة تخصكوا وتعالوا على هنا تانى اول ما احمد يفوق والدكتور يطمنى عليه هانسافر القاهرة .
مرات احمد : نسافر ليه ؟...
زين : بعدين يا مدام .. معلش متشرفتش باسمك ؟.
مرات احمد : وفاء .
مراد : طيب يالا يا مدام وفاء .
*************************
الصبح فى بيت الجارحى
( ليليان قامت من نومها لقت ميرا نايمه جنبها استغربت ..قامت بسرعه ...صحتها).
ليليان : ميرااا .. اصحى .
ميرا بصوت كله نوم : عمتو .. انتى كويسه ؟.
ليليان بقلق: ايوا كويسه ...فى ايه نايمه جنبى ليه ؟... زين ...زين فين ؟..
ميرا : اهدى يا عمتو .. اونكل طلب منى انام جنبك وهو نزل بليل .
( ليليان استغربت زينها سابها ومشى راح فين ..معقول يكون اكتشف كدبها حب يعاقبها..بس زين بيعاقبها بس مبيعدش عنها مبيقدرش...دايما يقولها ( روحه فيها )).
ليليان : زين نزل بليل ليه ؟.
ميرا مطت شفايفها : معرفش..بس قالى مشكله ف مصنع ...واخد مراد معاه .
ليليان اتنهدت : اه الحمد لله مشكله فى مصنع ...بس اخد مرا.........
( ليليان لسه بتكمل كلامها ....افتكرت اخر مرة زين قالها على مشكله المصنع ...وكان بيكدب علشان عم حسن مات ... ياترى مين مات تانى .... طب ليه اخد مراد...مسكت تليفونها وفضلت تتصل بيهم تليفوناتهم مقفوله الاتنين ...خافت ..زين اول مرة يبعد عنها بالشكل دة ... وكمان يقفل تليفونه ... معقول يكون حصلهم حاجة ..نفسها بدأ يضيق .... وبدأت تنهج ورجعت ليليان لعادتها القديمه لما بتزعل او بتخاف ..وشفايفها بتبيض بسرعه .. ميرا كانت بتنام فتحت عيونها نص فتحه لقت عمتها بتتعب بالشكل دة ).
ميرا بقلق : عمتو مالك ؟..
ليليان ونفسها بيقل : ز .. ز ..زين .
ميرا بتحاول تساعدها تاخد نفسها : ماهو ... مش عارفه ...يادى النيله لازم اتصرف .
( ميرا جريت على تحت وجريت على اوضه ادهم خبطت ومحدش رد .. خبطت تانى محدش رد.. ..اسر كان بيلبس هدومه .. سمع خبط على باب اوضه ادهم اللى جنبه ...خرج يشوف فى ايه ..ف نفس خروج ادهم ).
ادهم : خير يا ميرا .. فى حاجة ؟.
ميرا بقلق: عمتو تعبانه اوى وانا مش عارفه اتصرف .
( ادهم واسر ...جريوا على جناح امهم ...لقوها نايمه فى السرير ووشها اصفر وشفايفها بيضه..وبتاخد نفسها بصوت عالى ...جريوا عليها ..).
ادهم وهو بيحاول يعدلها : مالك يا أمى .. اتعدلى خدى نفسك .
اسر بذعر من حاله امه: ميرا هو انتى مش دكتورة... شوفى مالها ؟.
ميرا : اللى عندها نوبه خوف ..وتقريبا عاوزة اونكل زين .
ادهم بيوس ايد ليليان : اهدى يا امى .. اهدى يا حبيبتى .
اسر بيحاول يتصل على زين : بابا تليفونه مقفول .. انا اعصابى تعبت المفروض نعمل ايه .
ميرا بدموع : حاولوا تحضونها وتهدوها ... حسسوها بيكوا ..
( عز صحى من النوم ملقاش ادهم جنبه ...قام يشوفه فين ملاقاش حد ... لقى ليان خارجة من اوضته ).
عز مسكها من قفاها : قفشتك بتعملى ايه فى اوضتى .
ليان : برئ يا بيه .
عز : اعترفى الانكار مش هايفيدك .
ليان بتحاول تخلص نفسها من ايدة : اوعى ياعم ...كنت بشوف ميرا صحيت ولا لاه ملقتهاش .
عز : ياعنى ايه ملقتهاش .. ااااه تلاقيها بتطمن على ماما .
ليان باستغراب : ليه ماما مالها ؟!.
عز : ماهو علشان البعيدة نومها تقيل لو حد دخل قتلنا مش هاتحس ... ماما تعبت اوى امبارح وميرا كشفت عليها وقالت ضغطها عالى .
ليان بفزع: ياحبيبتى يا مامى .
( ليان طلعت تجرى ... تطمن على امها .. وعز بيجرى وراها ).
عز : اهدى يابت ... امك هاتتفزع منك .
( الاتنين دخلوا ولقوا امهم فى حضن ادهم ...واسر بيفرك فى ايديها وميرا واقفه بتحاول تكلمها ).
ليان بدموع : مامى مالها .
عز بصدمه : فى ايه ... ماما مالها ... بابا فين .
اسر : عز بسرعه صحى مراد .
ميرا : لا ماهو مراد راح مع اونكل زين امبارح .
اسر : راح فين ..انطقى .. انتى هاتنقطينا كل شويه بكلمه .
ميرا : اونكل زين قالى ان فى مشكله فى مصنع واخد مراد معاه وطلب منى ان انام جنب عمتو .
اسر باستغراب : مصنع !!!!.
( جسم ليليان اتصلب اول ما سمعت كلمه مصنع .. وادهم حس بيها ).
ادهم : الوضع بيسووء....اهدى يا امى .
( ليان وعز ..عيطوا شايفين امهم لاول مرة فى حاله دى )..
******************
( مراد وزين دخلوا البيت وكان هادى جدا وزين استغرب).
مراد بتعب : يااااه اخيرا الواحد روح .. انا مش شايف قدامى .
زين : امال البيت هادى كدة ليه ؟... معقوله ليليان لسه مش صحيت .
مراد بسخريه : قول معقول .. اتنين الازعاج مصحيوش .
زين بابتسامه : ليان وعز ..... ربنا يهديهم .
مراد : ايه دة ؟... ايه اللى رمى كرافتيه اسر فى الارض كدة .
زين بقلق : انا حاسس فى حاجة .
( زين طلع بسرعه على جناحه... ومراد وراة اتفاجئ بعياله حوالين ليليان ).
زين بذعر : فى ايه.... اوعو كدة .... ليليان .
مراد : امى .... مالك ؟.
زين بحدة : لو سمحتوا كلكوا برة مش عاوز حد هنا.
( الكل انسحب بناءا على رغبه زين).
زين قرب منها واخدها فى حضنه : مالك يا ليليان .. ايه وصلك للخوف دة ياقلبى .
( ليليان نوعا ما هديت لما حست بوجودة ...زين فضل يهمسلها فى ودانها ويحسسها بوجودة ).
******************
مراد الجارحى : ايه وصل لامى للحاله دى ..وانتى الوحيدة اللى نايمه جنبها .
ميرا : انت بتلمح لايه... انا هاعمل ايه فى عمتى .
مراد بتهكم: عمتك اللى عرفتيها امبارح... ههههههه... ضحكتينى ... انتى لحقتى تقولى عمتى والجو الاهبل دة يابت ..ماتلمى نفسك... وبلاش ام الجو الغلط اللى انتى داخله فيه .
ميرا بغضب : انا مش هاسمحلك تتكلم معايا كدة.
اسر : هو عندة حق انتى الوحيدة اللى كنتى معاها .. فى ايه وصلها لكدة .
ميرا بصتلهم والدموع فى عنيها وبتحاول تكتمها : انتو بتتهمونى بايه....انا هاعمل فيها ايه.. بس انتو صح.. انا اللى اتعاملت معاكوا... وكانى اعرفكوا .. بس اسفه.. انا هانسحب من حياتكوا...عن اذنكوا.
( ميرا جريت على الاوضه تغير هدومها ...وليان راحت وراها تهديها ).
ليان : معلش يا ميرا ... هو ابيه مراد طبعه صعب .
ميرا عيطت : ياريته هو بس .. هاسكت بس دة كمان اسر اخوكى ونظرات الاتهام فى عين ادهم كمان ... يبقا فعلا انا لازم امشى .
ليان: بس والله .....
ميرا قطعت كلامها : لو سمحتى لغايه هنا وكفايه... كله الا الاتهامات دى .
( ميرا لبست ومسحت دموعها ... وخرجت وبصتلهم كلهم بقهر ومشيت ).
عز : على فكرة بابا لو عرف هايبقا نهارنا اسود.
مراد بحدة : متفكرش فيها ...فكر فى امك ونطمن عليها .
*****************
( زين هدى ليليان من نوبه الخوف اللى كانت فيه ... ونامت فى حضنه ... كانها بيبى لقى حضن امه ..زين سمع خبط على الباب .. انسحب بهدوء ).
زين : خير يا ليان .
ليان : بابى ... مامى كويسه.
زين اخدها فى حضنه وباسها فى جبينها : اه يا حبيبتى كويسه... وهى نامت دلوقتى .. تحبى تشوفيها .
ليان بتوتر : خلاص يابابى بدام قولت انها كويسه .
زين : مالك يا ليان .. فى ايه .. عاوزة تقولى ايه ؟.
( ليان خايفه تقول لزين على كلام اخواتها لميرا ...خايفه من ردة فعل زين ... وخايفه على اخواتها من زين .. ابوها لما بيتعصب بيقلب البيت كله .. وفى نفس الوقت خافت على ميرا.. حست انها وحيدة وملهاش حد ).
زين : بتفكرى فى ايه يا حبيبه بابا .. قولى على طول .
ليان بارتباك : هاقول بس .. اوعدينى تاخد الموضوع براحه .
زين : قولى يا ليان على طول .
ليان : ابيه مراد واسر شدوا شويه فى الكلام مع ميرا .. وهى عيطت ومشيت .
زين برق بعصبيه : مشيت فين ؟.
ليان بخوف : مش... مش عارفه يابابى .
زين بحدة : ادخلى جنب ماما ...واقعدى جنبها لو صحيت نادى عليا .
ليان : ح... حاضر يابابى .
*******************
( زين نزل لقى ولادة قاعدين ....وقف قدامهم ... وكلهم وقفوا احتراما له ).
زين بحدة : فى ظرف ثوانى .... عاوزها قدامى ....اقلبوا الدنيا عليها .
مراد : بابا ...هى كانت مع ماما....
زين قطع كلام مراد بحدة : هشششش... مسمعش صوتك يا عاقل يا كبير.... اللى متعرفوش ان امك عندهاا نوبه خوف علشان انا مش جنبها ....مش عاوز كلام كتير ..وانزل زى الشاطر... انت والبهوات وجبوها لو حكمت تعتذروا ليها ...اعتذروا.
مراد رفع حاجبه : اعتذر !.
زين قرب منه بتحدى : اه تعتذر .... واياك تكون فاكر انك كبرت على أومراى ... لا اصحى يا مراد .... انا زين الجارحى قبل ما اكون ابوك ."
زين بقلق : ها خير يا ميرا ؟!
ميرا بجديه : احم .. متقلقش يا اونكل ... ضغطها مرفوع شويه بس... بلاش توتر حواليها ولا حد يزعلها .
( ليليان بصت لميرا وضغطت على ايديها ... ميرا انقذتها من كدبه اللى كدبتها ... زين لو كان عرف ان ليليان بتمثل التعب هايخاصمها ويزعل منها... هو اكرة ما عندة ان ليليان تتعب او يحصلها حاجة ... وهى زعلت من نفسها علشان هو مخضوض عليها ..بس تعمل ايه لو مكنتش كدبت كان زين عاقب عز على طوله لسان ).
عز بخوف وصوته كله قلق : ماما انتى كويسه ولا لسه تعبانه .
ليليان : اه كويسه ... بس محتاجة انام .
زين : يالا كل واحد على اوضته ... خلوا امكوا تنام وترتاح .
( كلهم باسوا جبين امهم وايديها وكلهم خرجوا وسابوها مع زينها لوحدها ).
زين قرب من ليليان : مالك يا ليليان ... تعبتى فاجاه كدة .
ليليان : مفيش بس محتاجة انام .... حسيت بصداع .. يمكن علشان اليوم كان مجهد ومتعب بس .
زين باس جبينها : طيب نامى ... وانا هانزل اشوف عز .
ليليان بفزع : لا ....عز لا يا زين ... خلاص هو غلط وحس بغلطه .. وانا هابقا افهمه بعدين .
زين مستغرب من فزعها : مالك يا ليليان ... هو انا هاعمل ايه فى عز .. انا نازل اطمن عليه ... اشوفه نام فين ؟.
ليليان : انا اسفه يا حبيبى ....والله ما اقصد... معلش اعذرنى انا اعصابى متوترة اوى انهاردة .
زين بابتسامه : ولا يهمك ...نامى يا قلبى .
( ليليان نامت وزين يدور على عز ولقى قاعد فى التراس مغمض عينيه )
زين : دة على اساس ايه .... بتعاقبنى ان اخدت اوضتك مثلا .
عز مغمض عيونه : اه .
زين ضربه على وشه براحه : قوم ياله واتلم وخلى ليلتك تعدى .
عز : عاوز ايه منى يا بوب .
زين : بوب !!!! والله انت عاوز تتربى من جديد ...قوم .
عز: ادينا قومنا اهو ... هاتنومنى فين ؟.
زين : مع ادهم ... هو اكتر واحد بيستحملك .
عز : عارف ليه .. طب قولى ليه فيه كيميا ما بينا .
زين :. ليه يا نجيب عصرك وزمانك ... علشان احنا الاتنين شبه بعض ... طبعا مقصدش ف الشكل... انا اجمل طبعا .. انا اقصد ف الطبع .
ادهم ضرب عز على قفا : بقا انت يا معفن اجمل منى انا ... وانا اللى قلبى واجعنى عليك وقولت اجاى اشوفك متنيل فين ... خليك نايم هنا بقا يا طعم يا جميل .
عز : عجبك كدة يا زين باشا يضربنى فى وجودك ...والله مش عاوز ارد عليه علشان انت بس واقف .
زين : لا رد .
عز : ها بتقول ايه؟.
زين : بقولك رد عليه .
عز : طيب يالا بينا يا ادهوم ننام .. علشان بابا بيوزنى عليك .
ادهم : يالا ياخويا .. يالا .
( ادهم اخد زين ودخلوا يناموا .. وزين ابتسم على عز وطوله لسانه .. هو وادهم فعلا شبه بعض فى طوله لسان طالعين لمراد الالفى روحهم خفيفه زيه ...زين طلع ينام اليوم فعلا كان مجهد ومتعب واحداثه كتير .. لسه بيروح فى النوم ... فاق على صوت رنه موبايله ).
زين : الو .
مجهول : زين باشا .. فى خبر لازم اقولك عليه ؟.
زين : خير ؟.
مجهول : الراجل اللى كلفتنا نراقبه ... اضرب بالرصاص وفى بيته واتحول على المستشفى .
زين بصدمه : ايه .. احمد .... وانتو كنتو فين ؟... دة انا هاطلع عينكوا يا كلاب لما اجيلكو... اقفل انا جاى .
( زين قام براحه من جنب ليليان ولبس هدومه ونزل راح على اوضه مراد وخبط عليه واستنى لما مراد فتح ... دايما زين بيعامل ولادة كانهم رجاله وليهم خصوصيتهم ..).
مراد : بابا؟ .. ماما كويسه !.
زين : اه كويسه .... بسرعه البس عاوز اسافر السويس وعاوزك معايا ومش وقت اسئله .
مراد : ثوانى بس البس واحصلك .
زين : هاستناك تحت .
( مراد دخل لاوضته وزين راح على اوضه ميرا .).
ميرا : خير يا اونكل ...عمتو تعبت تانى .
زين : لا هى نايمه بس كنت عاوزك تطلعى تنامى جنبها علشان انا هامشى ومش عاوز اسيبها لوحدها .
ميرا: دلوقتى !!!! حضرتك هاتمشى تروح فين ؟.
زين : مشكله ... مشكله فى مصنع هاحلها واجاى ... اطلعى نامى جنبها .
( زين نزل ومراد لسه بيطلع من الاوضه لقى ميرا طالعه جناح زين وليليان ).
مراد : انتى يا حلوة ... رايحة فين كدة ؟.
ميرا لفت بخضه : اوووف .... هو انت ايه ....كل مرة تخضى كدة .
مراد بسخريه : سلامتك من الخضه يا جميله الجميلات .... رايحة فين .. دة جناح بابا ومينفعش تدخليه .
ميرا بتحدى : لو قولتلك ان اونكل زين بنفسه هو اللى طلب منى اروح انام جنب عمتو ..
مراد : امممم اونكل زين وعمتو ... اااااه ... والله قواعد البيت بدأت تتغير من يوم ماجيتى .. اطلعى ياشاطرة ومتتأمليش كتير انك تعيشى هنا .
( ميرا لسه هاترد عليه لقته عطاها ضهرة ومشى بكل كبرياء وكأنه مقالش حاجة ... نفخت بضيق واتعصبت ).
ميرا بصوت واطى : الله يحرق دمك زى ما حرقت دمى .
*****************
فى الطريق من القاهرة للسويس .
مراد : لسه بردوا مش عاوز تحكيلى فى ايه ؟.
زين : عمك احمد ... الراجل اللى كان جايب ميرا امبارح .
مراد : ماله ؟.
زين : فى المستشفى ... واخد طلقه فى صدرة .
مراد : اه واللى عمل كدة يوسف اللى كنت بتحكو عن امبارح .
زين بصله : اه ... هو .. عرفت ازاى ... معلش نسيت انك مخابرات .
مراد بابتسامه : شغلتى بقا ان ادقق فى ادق التفاصيل .
زين : مش عاوز حد يعرف بالموضوع حتى ميرا .. ممكن .
مراد : وانا مالى بيها ... وبعدين انت عارف كويس ان مبتكلمش كتير .
( زين ومراد ابنه وصلوا السويس وسألوا فى المستشفى على احمد ... وطلعوا لقوا مراته وبناته الاتنين بيعيطوا ).
زين : احم .. السلام عليكم.
مرات احمد رفعت وشها : وعليكم السلام .. نعم ؟.
زين : انا زين الجارحى .. قريب احمد.
مرات احمد : عرفتك انت بشمهندس زين جوز ليليان عمه ميرا.
زين : ايوا ... عرفت باللى جرى.. احمد فين ؟.
مرات احمد بحزن : لسه خارج من العمليه والدكاترة بيقولوا ادعوله .
زين : ولا تقلقى ... احمد راجل وهايطلع منها على خير ... انا هاكلم الدكتور لو احتاج انقله مستشفى برة مصر هاعملها .. متخافيش انا معاكوا .
مرات احمد : شكرا يا بشمهندس كتر خيرك ... احمد كان بيحبك اوى .
زين : وانا كمان كنت بعتبرة اخويا .. بس الدنيا تلاهى .
(مراد الجارحى اتدخل فى كلام وطبيعه عمله طغت عليه ).
مراد : احم هو ايه اللى حصل بالظبط .
(مرات احمد انهارت بالعياط تانى اول ما افتكرت اللى حصل .. وزين بص على بنات احمد لقاهم صغيرين ).
زين : امال انتو اسمكوا ايه ؟.
مرات احمد بصوت مبحوح : نورين ونوران ..تؤام هما فى اعدادى .
زين : مشاء الله ... ممكن اطلب منكوا طلب لو تعرفوا اسم الدكتور اللى بيعالج بابا تروحوا تنادوا لانى معرفش حاجة هنا .
نورين : حاضر..يالا يا نوران .
( مراد استنى لما البنات مشيوا وسأل السؤال تانى على مرات احمد وحكت كل حاجة ليهم ).
زين بعصبيه : واقسم بالله ما هارحمه .
مراد : اهدى يا بابا .. هو بدء يغلط .. وهايقع ... انا عاوزو يجيب اخرة .
( نورين ونوران بنات احمد جابوا الدكتور وجم ).
الدكتور : خير يا افندم ..حضرتك طلبتنى .
زين : ايوة حاله الاستاذ احمد ايه ؟!.
الدكتور : الحمد لله عدينا اكتر مرحله خطر وهو دلوقتى فى العنايه المركزة والصبح انشاء الله هايفوق .
زين : طيب انا كنت عاوز اول لما يبدء يفوق انقله مستشفى فى القاهرة .
الدكتور : مفيش مشكله بس يقوم بالسلامه الاول .. عن اذنكوا .
زين : مراد روح مع المدام البيت ؟.
مرات احمد : ليه يابشمهندس زين ؟.... انا لايمكن اسيب احمد .
زين : انا عاوزك تلموا هدومكوا وكل حاجة تخصكوا وتعالوا على هنا تانى اول ما احمد يفوق والدكتور يطمنى عليه هانسافر القاهرة .
مرات احمد : نسافر ليه ؟...
زين : بعدين يا مدام .. معلش متشرفتش باسمك ؟.
مرات احمد : وفاء .
مراد : طيب يالا يا مدام وفاء .
*************************
الصبح فى بيت الجارحى
( ليليان قامت من نومها لقت ميرا نايمه جنبها استغربت ..قامت بسرعه ...صحتها).
ليليان : ميرااا .. اصحى .
ميرا بصوت كله نوم : عمتو .. انتى كويسه ؟.
ليليان بقلق: ايوا كويسه ...فى ايه نايمه جنبى ليه ؟... زين ...زين فين ؟..
ميرا : اهدى يا عمتو .. اونكل طلب منى انام جنبك وهو نزل بليل .
( ليليان استغربت زينها سابها ومشى راح فين ..معقول يكون اكتشف كدبها حب يعاقبها..بس زين بيعاقبها بس مبيعدش عنها مبيقدرش...دايما يقولها ( روحه فيها )).
ليليان : زين نزل بليل ليه ؟.
ميرا مطت شفايفها : معرفش..بس قالى مشكله ف مصنع ...واخد مراد معاه .
ليليان اتنهدت : اه الحمد لله مشكله فى مصنع ...بس اخد مرا.........
( ليليان لسه بتكمل كلامها ....افتكرت اخر مرة زين قالها على مشكله المصنع ...وكان بيكدب علشان عم حسن مات ... ياترى مين مات تانى .... طب ليه اخد مراد...مسكت تليفونها وفضلت تتصل بيهم تليفوناتهم مقفوله الاتنين ...خافت ..زين اول مرة يبعد عنها بالشكل دة ... وكمان يقفل تليفونه ... معقول يكون حصلهم حاجة ..نفسها بدأ يضيق .... وبدأت تنهج ورجعت ليليان لعادتها القديمه لما بتزعل او بتخاف ..وشفايفها بتبيض بسرعه .. ميرا كانت بتنام فتحت عيونها نص فتحه لقت عمتها بتتعب بالشكل دة ).
ميرا بقلق : عمتو مالك ؟..
ليليان ونفسها بيقل : ز .. ز ..زين .
ميرا بتحاول تساعدها تاخد نفسها : ماهو ... مش عارفه ...يادى النيله لازم اتصرف .
( ميرا جريت على تحت وجريت على اوضه ادهم خبطت ومحدش رد .. خبطت تانى محدش رد.. ..اسر كان بيلبس هدومه .. سمع خبط على باب اوضه ادهم اللى جنبه ...خرج يشوف فى ايه ..ف نفس خروج ادهم ).
ادهم : خير يا ميرا .. فى حاجة ؟.
ميرا بقلق: عمتو تعبانه اوى وانا مش عارفه اتصرف .
( ادهم واسر ...جريوا على جناح امهم ...لقوها نايمه فى السرير ووشها اصفر وشفايفها بيضه..وبتاخد نفسها بصوت عالى ...جريوا عليها ..).
ادهم وهو بيحاول يعدلها : مالك يا أمى .. اتعدلى خدى نفسك .
اسر بذعر من حاله امه: ميرا هو انتى مش دكتورة... شوفى مالها ؟.
ميرا : اللى عندها نوبه خوف ..وتقريبا عاوزة اونكل زين .
ادهم بيوس ايد ليليان : اهدى يا امى .. اهدى يا حبيبتى .
اسر بيحاول يتصل على زين : بابا تليفونه مقفول .. انا اعصابى تعبت المفروض نعمل ايه .
ميرا بدموع : حاولوا تحضونها وتهدوها ... حسسوها بيكوا ..
( عز صحى من النوم ملقاش ادهم جنبه ...قام يشوفه فين ملاقاش حد ... لقى ليان خارجة من اوضته ).
عز مسكها من قفاها : قفشتك بتعملى ايه فى اوضتى .
ليان : برئ يا بيه .
عز : اعترفى الانكار مش هايفيدك .
ليان بتحاول تخلص نفسها من ايدة : اوعى ياعم ...كنت بشوف ميرا صحيت ولا لاه ملقتهاش .
عز : ياعنى ايه ملقتهاش .. ااااه تلاقيها بتطمن على ماما .
ليان باستغراب : ليه ماما مالها ؟!.
عز : ماهو علشان البعيدة نومها تقيل لو حد دخل قتلنا مش هاتحس ... ماما تعبت اوى امبارح وميرا كشفت عليها وقالت ضغطها عالى .
ليان بفزع: ياحبيبتى يا مامى .
( ليان طلعت تجرى ... تطمن على امها .. وعز بيجرى وراها ).
عز : اهدى يابت ... امك هاتتفزع منك .
( الاتنين دخلوا ولقوا امهم فى حضن ادهم ...واسر بيفرك فى ايديها وميرا واقفه بتحاول تكلمها ).
ليان بدموع : مامى مالها .
عز بصدمه : فى ايه ... ماما مالها ... بابا فين .
اسر : عز بسرعه صحى مراد .
ميرا : لا ماهو مراد راح مع اونكل زين امبارح .
اسر : راح فين ..انطقى .. انتى هاتنقطينا كل شويه بكلمه .
ميرا : اونكل زين قالى ان فى مشكله فى مصنع واخد مراد معاه وطلب منى ان انام جنب عمتو .
اسر باستغراب : مصنع !!!!.
( جسم ليليان اتصلب اول ما سمعت كلمه مصنع .. وادهم حس بيها ).
ادهم : الوضع بيسووء....اهدى يا امى .
( ليان وعز ..عيطوا شايفين امهم لاول مرة فى حاله دى )..
******************
( مراد وزين دخلوا البيت وكان هادى جدا وزين استغرب).
مراد بتعب : يااااه اخيرا الواحد روح .. انا مش شايف قدامى .
زين : امال البيت هادى كدة ليه ؟... معقوله ليليان لسه مش صحيت .
مراد بسخريه : قول معقول .. اتنين الازعاج مصحيوش .
زين بابتسامه : ليان وعز ..... ربنا يهديهم .
مراد : ايه دة ؟... ايه اللى رمى كرافتيه اسر فى الارض كدة .
زين بقلق : انا حاسس فى حاجة .
( زين طلع بسرعه على جناحه... ومراد وراة اتفاجئ بعياله حوالين ليليان ).
زين بذعر : فى ايه.... اوعو كدة .... ليليان .
مراد : امى .... مالك ؟.
زين بحدة : لو سمحتوا كلكوا برة مش عاوز حد هنا.
( الكل انسحب بناءا على رغبه زين).
زين قرب منها واخدها فى حضنه : مالك يا ليليان .. ايه وصلك للخوف دة ياقلبى .
( ليليان نوعا ما هديت لما حست بوجودة ...زين فضل يهمسلها فى ودانها ويحسسها بوجودة ).
******************
مراد الجارحى : ايه وصل لامى للحاله دى ..وانتى الوحيدة اللى نايمه جنبها .
ميرا : انت بتلمح لايه... انا هاعمل ايه فى عمتى .
مراد بتهكم: عمتك اللى عرفتيها امبارح... ههههههه... ضحكتينى ... انتى لحقتى تقولى عمتى والجو الاهبل دة يابت ..ماتلمى نفسك... وبلاش ام الجو الغلط اللى انتى داخله فيه .
ميرا بغضب : انا مش هاسمحلك تتكلم معايا كدة.
اسر : هو عندة حق انتى الوحيدة اللى كنتى معاها .. فى ايه وصلها لكدة .
ميرا بصتلهم والدموع فى عنيها وبتحاول تكتمها : انتو بتتهمونى بايه....انا هاعمل فيها ايه.. بس انتو صح.. انا اللى اتعاملت معاكوا... وكانى اعرفكوا .. بس اسفه.. انا هانسحب من حياتكوا...عن اذنكوا.
( ميرا جريت على الاوضه تغير هدومها ...وليان راحت وراها تهديها ).
ليان : معلش يا ميرا ... هو ابيه مراد طبعه صعب .
ميرا عيطت : ياريته هو بس .. هاسكت بس دة كمان اسر اخوكى ونظرات الاتهام فى عين ادهم كمان ... يبقا فعلا انا لازم امشى .
ليان: بس والله .....
ميرا قطعت كلامها : لو سمحتى لغايه هنا وكفايه... كله الا الاتهامات دى .
( ميرا لبست ومسحت دموعها ... وخرجت وبصتلهم كلهم بقهر ومشيت ).
عز : على فكرة بابا لو عرف هايبقا نهارنا اسود.
مراد بحدة : متفكرش فيها ...فكر فى امك ونطمن عليها .
*****************
( زين هدى ليليان من نوبه الخوف اللى كانت فيه ... ونامت فى حضنه ... كانها بيبى لقى حضن امه ..زين سمع خبط على الباب .. انسحب بهدوء ).
زين : خير يا ليان .
ليان : بابى ... مامى كويسه.
زين اخدها فى حضنه وباسها فى جبينها : اه يا حبيبتى كويسه... وهى نامت دلوقتى .. تحبى تشوفيها .
ليان بتوتر : خلاص يابابى بدام قولت انها كويسه .
زين : مالك يا ليان .. فى ايه .. عاوزة تقولى ايه ؟.
( ليان خايفه تقول لزين على كلام اخواتها لميرا ...خايفه من ردة فعل زين ... وخايفه على اخواتها من زين .. ابوها لما بيتعصب بيقلب البيت كله .. وفى نفس الوقت خافت على ميرا.. حست انها وحيدة وملهاش حد ).
زين : بتفكرى فى ايه يا حبيبه بابا .. قولى على طول .
ليان بارتباك : هاقول بس .. اوعدينى تاخد الموضوع براحه .
زين : قولى يا ليان على طول .
ليان : ابيه مراد واسر شدوا شويه فى الكلام مع ميرا .. وهى عيطت ومشيت .
زين برق بعصبيه : مشيت فين ؟.
ليان بخوف : مش... مش عارفه يابابى .
زين بحدة : ادخلى جنب ماما ...واقعدى جنبها لو صحيت نادى عليا .
ليان : ح... حاضر يابابى .
*******************
( زين نزل لقى ولادة قاعدين ....وقف قدامهم ... وكلهم وقفوا احتراما له ).
زين بحدة : فى ظرف ثوانى .... عاوزها قدامى ....اقلبوا الدنيا عليها .
مراد : بابا ...هى كانت مع ماما....
زين قطع كلام مراد بحدة : هشششش... مسمعش صوتك يا عاقل يا كبير.... اللى متعرفوش ان امك عندهاا نوبه خوف علشان انا مش جنبها ....مش عاوز كلام كتير ..وانزل زى الشاطر... انت والبهوات وجبوها لو حكمت تعتذروا ليها ...اعتذروا.
مراد رفع حاجبه : اعتذر !.
زين قرب منه بتحدى : اه تعتذر .... واياك تكون فاكر انك كبرت على أومراى ... لا اصحى يا مراد .... انا زين الجارحى قبل ما اكون ابوك ."