Kerem ile Aslı Aşkı
Kerem İsfahan Şahının oğludur. Şahın hazinedarlığını yapan keşişin kızı, Aslıyı sever. Şah, Keşişin kızını oğluna ister. Keşiş Müslümana kız vermek istemez. Fakat şahın isteğini de geri çeviremediğinden, düşünmek için biraz zaman ister. Zaman sona ermeden, karısını ve kızını alıp kaçar. Bunun üzerine Kerem Aslının peşinden yollara düşer.
İran ve Kafkasya’nın pek çok yerini gezer. Yanında sadık arkadaşı Sofu vardır. Kerem arkadaşı Sofuya şöyle seslenir
Kerem:
Gel gidelim Sofu kardeş, bugün aslım göç eylemiş.
Ben ağlarım sen ağlama, bugün aslım göç eylemiş.
Karşımızda ulu dağlar, Gönül muhabbeti çağlar.
Aslı göçmüş Kerem ağlar, bugün Aslı’m göç eylemiş.
Kerem elinde sazı diyar, diyar dolaşan bir aşık olmuştur.
Her gittiği yerde dağlara, ovalara, hayvanlara saz çalarmış. Onlardan Aslının izini sorar, yıllarca süren bu hasret ateşinde pişerek olgunlaşır. Keramet sahibi bir Hak aşığı olur. Allah onun her dileğini yerine getirirmiş. Önüne çıkan engeller kalkar ve dua ettiği kimseler harap olurmuş.
Bir gün arkadaşı Sofu ile yolculuk ederken fırtına çıkmasına vesile olan dağa, Kerem beddua eder;
Nedir bu çektiğim elinden senin
Aktı çeşmem yaşı Ceyhun a döndü
Acep kimler geçer selinden senin
Dilerim başına sam yeli essin
Şu kara bağrını taşçılar kessin
Elvan çiçeklerin yansın tutuşsun
Kimseler kokmasın gülünden senin.
Yıllar sonra onlara yetişir, Allahtan aşkından bir parçasını Aslıya vermesini diler.
Duası kabul olur ve Aslı Kereme aşık olur.
Bir gece gizlice kaçmak isterler. Ama buluşamazlar.
Keşiş kayseri den de kaçar.
Kerem onlara Halepte yetişir.
Halep paşasına kendini sevdirir. Keşiş kızını bu sefer vermek zorunda kalır.
İki sevgilinin nikahları kıyılır. Kızını Kereme vermemeye yemin eden keşiş, düğünde Aslıya tılsımlı bir giysi giydirir.
Bu elbisede düğmeleri açılır sona geldiğin de tekrar kapanırmış.
Kerem Aslının düğmelerini bir türlü çözemez. Derinden bir Ah çeker ve yanıp kül olur! Aslı dağılan külleri toplarken bir kıvılcım da onu tutuşturur.
“ İki sevgilinin ancak külleri ahirette buluşur”