Öylesine Biriydi Aşkı

Öylesine biriydi sadece. Benim için bir önemi yoktu. Ta ki yeşil gözlerini görene kadar! Benim için komşu oğlu değildi. Her akşam gelişini beklemek, merdiven boşluğundaki ayakkabı tıkırtısını dinlemek ve her egzoz sesini o gelmiştir diyerek fırlamak. Gel gör ki onun için iyi bir dinleyici, erkek gibi bir kız ve sıkı bir dosttum sadece. Ama o gün öyle değildim onun için. Daha farklı bakıyordu, konuşurken elimi tutuyordu. Tamam, dedim. Tamam! Galiba seviyor, aşkım bana geliyor. Anladı kalbimi anladı içimi ve öylede olmuştu.

Onu uğurlamak için bahçe kapısına kadar birlikte yürümüştük. Sonra birden sarıldı ve öylece kaldık. Ve bir saat boyunca hiç ayrılmadan benim olduğu o anı yaşadım.

Ertesi gün her telefona o diye koştum. Her kapıyı o diye açmıştım. Ama o değildi. O gün ve daha sonra hiç aramadı. Acaba bir şey mi yapmıştım? İstemeden kalbimin kalbini mi kırmıştım. Hayır! ben ona asla kıyamazdım. İnsan kendi canına kıyabilir mi? Aradan bir ay geçti. Onsuz yaşanmış bir aydı.

İş çıkışı onu gördüm. Arabayla yanımdan geçiyordu ve seslendi. Eve bırakmamı ister misin? Dedi.

Hiçbir şey söylemeden arabaya binmiştim. Evin önüne yaklaşınca durdu. Bir süre baktı ve sarıldı. Bir nefes kadar yakındım şimdi.

Tabi ki beklenen oldu. Yüzüme yaklaşıp öpmeye başlamıştı. Sanki o an dünya durmuştu, zaman yok olmuştu. Bu ilk öpücüğümdü.

Ben ilkimi ilk aşkımla yaşıyordum. Sonra elimi tuttu ve öylece kaldık. Eve geldiğimde her şey ne kadar farklıydı.  Ben ne kadar farklıydım. Meğer o olmak, ona aşık olmak ne kadarda güzelmiş. Canım benim! Ben seni ne kadar sevmişim meğer.

O gece uyuyamadım. Sabah hiç olmayacak sandım. Ertesi gün aramadı, sonraki günde ve sonraki iki günde hiç aramadı. Geldiği gibi gitmişti hayatımdan. Sessizce çekip gitmişti. Canımı yaka yaka gitmişti. Arkasına ne bıraktığına bakmadan gitti

Oysa ne çok isterdim geri dönmesini. Ama  gelmedi,  aramadı, beni yarım bırakıp gitmişti. Dönmesini o kadar çok istedim ki ama dönmedi. Beni öylece bıraktı. Şimdi onu her görünce ağlıyorum. Ben bu gidişi, bu bitişi hiç hak etmiyordum. Benim olmayanın; sevmenin acısını yaşıyorum.

Şimdi hiçbir ayakkabı tıkırtısını duymuyorum, hiçbir egzoz sesini anlamıyorum. Onsuzluğu, yalnızlığı, sessizliği yaşıyorum.

Kalbim bedenimde sıkışmış  ölmeyi bekliyor. Meğer ne zormuş unutmak, ne zormuş onsuz kalmak. Canımı yakan bir can var şuan hayatımda.

Keşke hiç olmasaydın. Keşke seni sevmeme hiç izin vermeseydin. Keşke hep komşumun oğlu olsaydın. Keşke içime düşmeseydin hiç. Yarım suretim her an karşında. Görmesem de, duymasam da bendesin ve benim olmadığını en yakın arkadaşımın olduğunu bilsem de benimsin.